Προσωπικά θα σου πω πως ταυτίζομαι απόλυτα με αυτό το βασανιστήριο. Το συναίσθημα του να χάνεις έναν τέτοιον άνθρωπο σε γκρεμίζει ψυχολογικά. Ταυτίζομαι και με αυτό το συναίσθημα που περιγράφεις για τους άλλους άντρες. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να μην βιαστείς και να πάρεις τον χρόνο σου. Δεν υπάρχει συμβουλή που θα σου απαλύνει τον πόνο σου. Το ξέρω γιατί το βιώνω πολλούς μήνες τώρα. Μόνο ο χρόνος θα βοηθήσει. Και αν νιώθεις ψυχικά άδεια και κουρασμένη, άσε τη ζωή να σε οδηγήσει.. Θα βρει εκείνη τον τρόπο.. Τέλος, αν σε βοηθάει..δεν είσαι μόνη σ'αυτό που περνάς :)
