Το πρόβλημα δεν είναι γιατί να κάνεις σχέσεις ή γιατί να δώσεις απ' όσα διαθέτεις και θες... το πρόβλημα είναι να νιώσεις αδειασμένος μέσα σε μία σχέση, σα να σου έχουν αφαιρέσει τη ζωντάνια από μέσα. Ερωτικές ή μη οι σχέσεις, κάποια στιγμή τελειώνουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο κι αυτό σίγουρα πονάει. Το ζήτημα είναι να φεύγεις νωρίς-νωρίς από σχέσεις που σε φθείρουν κι από άτομα που σου φέρονται άσχημα, αυτός ο πόνος δεν αξίζει σε κανέναν και σίγουρα δεν μπορείς ν' απολαύσεις καλές στιγμές. Αν βρεις έναν άνθρωπο που σε κάνει να θες να μοιραστείς το παρόν σου, τον εαυτό σου, τη ζωή σου μαζί του και να προσφέρεις ό,τι καλό τέλος πάντων μπορεί να διαθέτεις μη δειλιάσεις. Εκτός κι αν αυτό το άτομο είτε δεν σε θέλει, είτε δεν σε σέβεται. Μη φοβάστε τον πόνο, να μην επιτρέπεται αν περνάει από το χέρι σας να σας αδειάζουν. Το ζητούμενο είναι να είσαι σε μια σχέση που χαίρεσαι να δίνεσαι και να περνάτε όμορφα, όχι να φθείρεσαι σε μία σχέση. Είναι σημαντικό να σε νοιάζεται ο άλλος, όχι μην τυχόν τον χάσεις. Εξάλλου, δεν ξέρω για πάντα αλλά θ' αγαπάς για πάρα πολύ καιρό τ' άτομα που έβαλες μέσα στην καρδιά σου( είτε φίλους, είτε ερωτικούς σύντροφους) κρίμα είναι να μην κάνει να το παραδεχτείς ούτε στον εαυτό σου. Αλλά τι να γίνει... ας πρόσεχες.