Η κατάσταση σου, μου θυμίζει σε τρομακτικό βαθμό όσα πέρασα με μια κοπέλα για πέντε χρόνια, τουλάχιστον. Την κοπέλα αυτή την θεωρώ την πιο μαύρη σελίδα στη ζωή μου και την μεγαλύτερη θεατρίνα που έχω γνωρίσει (μιλάω για την δική μου πρώην, δεν σε κράζω).Από τα λόγια σου καταλαβαίνω πως ήσουν μαζί με κάποιον που σε εκμεταλλευόταν για έξι χρόνια. Με δική σου επιλογή, κανένας δεν σε πίεσε. Ενώ λοιπόν σε εκμεταλλευόταν εσύ ήσουν μαζί του για τόσο μεγάλο διάστημα και το αποκαλούσες έρωτα.Στη συνέχεια γνώρισες κάποιον άλλο, ο οποίος, κατά τη δική σου γνώμη, ήταν πιο ανοιχτός και πιο συναισθηματικός. Από την μια μέρα στην άλλη δηλαδή σου πέρασε ο έρωτας έξι χρόνων και άρχισες να ερωτεύεσαι κάποιον άλλον.Αφού βρήκες όσα ζήταγες, σύμφωνα πάντα με όσα μας λες, τον πλήγωσες και του έκανες όσα σου έκανε ο πρώην σου.Τώρα που δεν έχεις κάποιον δίπλα σου θυμήθηκες πως θες τον δεύτερο που ήταν πιο ρομαντικός. Το θυμήθηκες τώρα που έχει προχωρήσει και έχει φτιάξει τη ζωή του. Όσο ήταν μαζί σου και σου έδινε όσα ήθελες εσύ γιατί δεν τον κράτησες? Δεν είναι δικαιολογία να λες πως φταίει κάπου ο πρώην σου, εσύ κάνεις τις επιλογές σου όχι εκείνος.Μήπως τελικά δεν φταίνε οι πρώην σου αλλά φταις εσύ?Μήπως δεν είσαι πραγματικά ερωτευμένη αλλά έχεις απλά την ανάγκη να είσαι μαζί με κάποιον και να σου προσφέρει όσα θες, ανάλογα με την εποχή και τα γούστα σου?Μήπως κατέστρεψες εσύ τον πρώτο πρώην σου και όχι εκείνος εσένα?