Δουλεύει αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζομαι εσύ ότι εννοείς, δηλαδή, δεν έχει νόημα να υποκρίνεσαι κι από μέσα σου να βράζεις, λέγοντάς στον εαυτό σου όλα τα άσχημα που δεν δείχνεις. Δουλεύει με το να δοκιμάζεις πως είναι να είσαι για λίγο αυτό που δεν πιστεύεις ότι είσαι. Π.χ. ας πούμε ότι έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση και πιστεύεις ότι όλοι θα σε σχολιάσουν και θα προσέξουν οτιδήποτε βλακεία κάνεις, οπότε λες στον εαυτό σου "οκ, για τις επόμενες 3 ώρες, δεν θα με ενδιαφέρει τίποτα, δεν θα σκεφτώ αν με κρίνουν, ας κάνουν ότι θέλουν, εγώ θα περάσω καλά σαν να έχω αυτοπεποίθηση". Αν καταφέρεις λοιπόν να ησυχάσεις τις εσωτερικές λάμιες για 3 ώρες και να προσπαθήσεις να το ευχαριστηθείς χωρίς να σκέφτεσαι τα παρεπόμενα, τότε μετά θα μπορείς να αναρωτηθείς και να αναλύσεις τι συνέβει, αν ήταν επιτυχημένο, τι θα μπορούσες να υιοθετήσεις την επόμενη φορά, κοκ. Θέλει δοκιμές και αξιολόγηση για το αν είσαι στον σωστό δρόμο και πάει μαζί με την προσπάθεια να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Γιατί, όταν συνειδητοποιήσεις ότι τελικά οι άλλοι δεν σε κρίνουν τόσο αυστηρά όπως εσύ τον εαυτό σου, ίσως λίγο χαλαρώσεις την θηλειά που του έχεις βάλει.