Αχ κορίτσι μου με συγκινήσες τόσο...Εγώ πάντως το κάνω σε όλο τον κόσμο αυτό,πόσο μάλλον σε κάποιους/Ες που βλέπω μόνους/ες...Είσαι και εσύ μια ηρωίδα ανάμεσα μας!Σε ΣΥΓΧΑΙΡΩ που δεν εγκατέλειψες την μητέρα σου παρόλο που αποζητάει η ψυχή σου σαν άνθρωπος να ζήσεις...Η μανούλες μας είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας...Εγώ είμαι καταπάνω της γιατί έχει και η δική μου προβλήματα Υγείας και δυστυχώς μας χωρίζει η απόσταση...Πασχίζω να κάνω κάτι με την δουλειά μου μπας και πάω πιο κοντά αλλά συναντάω συνεχώς εμπόδια και μου το ακυρώνουν...Έρχεται Αθήνα να με δει και προσπαθώ να την κρατήσω λίγο παραπάνω αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ένας άνθρωπος που έχει μάθει επαρχία επιβιώσει στην Αθήνα..Πνίγεται...Με αυτά και με άλλα πολλά που πέρασα και εγώ στην ζωή μου ναι πολλές φορές σκέφτομαι πως άφησα εμένα πίσω αλλά δεν μετανιώνω...Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω πάλι το ίδιο θα έκανα...Οι φίλοι και οι άλλοι που μας αγαπάνε και θέλουν να είναι δίπλα μας όσες δυσκολίες και αν περνάμε δεν βρίσκουν δικαιολογίες,είναι εκεί!Πραγματικά λυπάμαι που δεν δίνουν σημασία οι φίλοι να σε ακούσουν...Δυστυχώς και εμένα περισσότερο με νιώθουν 2 φίλες που περνάνε κάτι αντίστοιχο παρά όλοι οι υπόλοιποι..Εξάλλου δεν είναι και υποχρεωμένοι θα μου πεις...Ο καθένας μας τραβάει τον δικό του σταυρό...Μην νομίζεις πάντως πως είσαι μόνη,είμαστε και άλλες/οι με σχεδόν ίδιες καταστάσεις εκεί έξω όπως φαίνεται...Σε νιώθω να το ξέρεις! Εύχομαι να αλλάξουν όλα στην ζωή σου από σήμερα και να βρεις ότι αναζητά η ψυχή σου και θα σε κάνει ευτυχισμένη! Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με Υγεία και Αγάπη στις ψυχές μας κορίτσι μου!