Μπορώ να αφουγκραστώ αυτό που λες για τον φίλο σου. Είναι όντως ξενέρωτο ο άλλος να μην έχει φιλοδοξίες και την θέληση να στηριχτεί στα ποδια του, ισως απο τα πιο ξενερωτα στοιχεια σε εναν αντρα. (Για να μην παρεξηγηθω, δεν είπα ότι ειναι κάκο κάποιος να μην ειναι πετυχημένος και πλούσιος, αλλά οτι ειναι κακό να είναι παραιτημένος και ότι απο μια ηλικια και επειτα που σκεφτεται κανεις να κανει οικογενεια ισως αποτελεσει προβλημα). Αλλα εξ. απο οτι διαβαζω, ούτε εσυ φαινεται να εχεις διαθεση να αυτονομηθεις. Με αλλα λόγια θες κάποιος να σε ζησει, είτε ο μπαμπας σου, ειτε οι γονεις του φιλου σου, ειτε ο πρωην. Ετσι θα βρισκεσαι συνεχεια σε τελμα γιατι δεν θα εισαι ποτε ανεξαρτητη. Πχ αν δουλευες, θα ελεγες ίσως και καιρο πριν, χωριζω και βρισκω καποιον πιο φιλόδοξο. Τωρα στην περιπτωση σου, σου προτεινω να μιλησεις με 100% ειλικρινια στον φιλο σου, να του πεις τι σε ενοχλει και να του πεις οτι σκεφτεσαι να τον αφησεις. Ταυτοχρονα να κοιταξεις να αυτονομηθεις το συντομοτερο.