Όσο πιο μορφωμένη και πολύπλευρα καλλιεργημένη (και δεν εννοώ πέντε θέατρα και τρία άρθρα περί ποπ ψυχολογίας) είναι μια γυναίκα τόσο πιο απενοχοποιημένο έχει το σεξ. Επομένως δεν βλέπει τον άλλο ως λιγούρη. Τον βλέπει στις πραγματικές του διαστάσεις: έναν άνθρωπο που θέλει να πληρώσει μια βιολογική ανάγκη. Αυτό! Όπου ακούω πολλές ποιότητες και "συναισθήματα" και "θέλω εγκεφαλικό ερέθισμα" και "ειναι όλα στο μυαλό" με κάνουν αυτομάτως να φαντάζομαι μια ξανθιά που μασουλάει τσίχλα κάνοντας την στριφογυριστές "φουσκίτσες" με το δάχτυλο που γυρνάει και σου λέει "δεν κατάλαβα...για καμμιά χαζή με πέρασες;"Είναι το ίδιο με εκείνο που λένε "δεν έχει σημασία η εμφάνιση" όσοι είτε δεν έχουν ευνοηθεί από την βιολογία είτε έχουν κάνει επιλογές που δεν ευνοούν την δοθείσα βιολογία τους.Επίσης καμμία σχέση δεν έχει το αν ο άλλος είναι ο Μπραντ Πιτ για το αν θέλει δίπλα του μια 10άρι. Μπορεί να είναι εκνευριστικό στην αδικία του (το δέχομαι ότι είναι) αλλά αυτή είναι η διαφορά νικητή και χαμένου: διεκδικεί κι αν κάτσει έκατσε. Και μετά δεν κάθεται να το πολυψειρίζει "μήπως με είπε όχι κάτι το ιδιαίτερο και ωχου τι θα γίνει μήπως είμαι άσχημη ή βαρετή ή και και και;"Γενικώς η κοινωνία ενθαρρύνει πάρα πολύ την γυναικεία αποβλάκωση (αντίθετα ψέγει την ανρική κατά το μάλλον ή ήττον) κι αυτό πρέπει να στηλιτεύεται παντού και πάντοτε με κάθε ευκαιρία. Είναι χρέος προς το φύλο μας.