Δε ξερω αν περιμένουμε κάποιον ήρωα.. εγώ πάντως όχι! Το τζόκερ ισως! Φοβάμαι ότι θα φτάσω σε σημείο να με έχουν ανάγκη όταν γεράσουν και θα τους γυρίσω τη πλάτη. Δε θέλω να γίνω τέτοιος άνθρωπος. Δεν ξερω, πάντα πίστευα ότι δεν ήθελαν παιδί, δεν ήθελαν κορίτσι, δε μπορω να σκεφτώ αλλο λογο. Δεν τους έχω κάνει κάτι, πέρα από ότι είμαι καλλιτεχνης και όχι γιατρος η δημοσιος υπαλληλος. Και υπάρχει το ερώτημα αν η οικογένεια είναι υποχρεωμένη να βοηθά τα παιδιά της, η είναι optional εφόσον δεν είμαι ανήλικη πια! Σε άλλες χώρες τα πράγματα είναι αλλιώς, η ελληνική οικογένεια είναι αλλιώς, πολλές φορές έχω τύψεις να ζητάω βοήθεια και ακόμα περισσότερες φορές δεν τολμάω να κάνω πράγματα γιατί έχω σαν φάντασμα στο μυαλό μου τους δικούς μου να μου λένε στα λεγα εγώ , σε περίπτωση που αποτύχω.