Δεν ξέρω γιατί οι αρνητικές, αλλά υπάρχει το στοιχείο της προβολής ενός ιδεατού στον άλλον που μπορεί να διαθέτει όντως ή και όχι όσα χαρακτηριστικά του έχουμε προσάψει. Δεν μπορώ ν' ανακαλέσω το βιβλίο ενός ψυχαναλυτή στο οποίο είχα διαβάσει ότι ερωτευόμαστε το βλέμμα του άλλου που μας θυμίζει το πρώτο βλέμμα που μας κοίταξαν με αγάπη (στο περίπου). Όταν (νομίζεις έστω ότι) υπάρχει αμοιβαίος έρωτας, μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτή την θεωρία. Υ.Γ. Οι πιο ενδιαφέροντες έρωτες είναι αυτοί που προκύπτουν αφού έχεις γνωρίσει τον άλλον και απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Νομίζω εκεί είναι που το ιδανικό αγόρι/άντρας που έχεις πλάσει στο μυαλό σου βλέπεις να έχει όντως σάρκα και οστά! Απλά όμως ίσως να τυγχάνει αυτό που φαντάστηκες να είναι κι αυτό που ισχύει.