Δεκτό αυτό που μου λες. Συμβαίνουν και τέτοια πράγματα το δίχως άλλο. Ωστόσο πέραν μιας ηλικίας όσα ψυχολογικά κι αν έχει φορτώσει ένα οικογενειακό περιβάλλον πάνω σε κάποιο άτομο έχει και το άτομο την ευθύνη να διορθώσει/απαλλαγεί/απαλύνει τις αγκυλώσεις και τα τραύματα που φέρει. Αυτή είναι άλλωστε η διαδικασία της ενηλικίωσης. Αλλιώς πάμε στο (ακραίο μεν αλλά υπαρκτό) παράδειγμα του σίριαλ κίλλερ που ζητάει επιείκεια επειδή είχε προβληματική παιδική ηλικία. Ναι είχε φριχτή παιδική ηλικία το δίχως άλλο γιατί κανείς δεν γεννιέται από μόνος του τέρας. Αλλά δεν μπορεί να αθωωθεί εξαιτίας της... Οι πράξεις μας κι οι αποφάσεις μας έχουν συνέπειες. Όμως και η ζωή φέρνει δεύτερες ευκαιρίες. Αυτό είναι και το καλό της: τίποτα δεν είναι χαραγμένο στην πέτρα. Τα πάντα ρει.