Για αρχη να σου πω οτι αν καποιος δεν θελει να βοηθησει τον εαυτο του και να προσπαθησει κανενας αλλος δεν μπορει να τον βοηθησει. Δευτερον το κοινωνικο μας περιβαλλον μπορει να ειναι υποστιρικτικο αλλα δεν μπορει να κανει τι δουλεια του ψυχοθεραπευτη γιατι ειναι συναισθηματικα εμπλεκομενο μαζι μας και ειμαστε και μεις μαζι του. Π.χ εγω μπορει να εχω καταπιεσμενο θυμο με καποιο μελος της οικογενειας μου η με εναν φιλο μου. Να μην θελω να το πω γιατι θα φοβηθω τις αντιδρασεις των δικων μου, πως θα με χαρακτηρησουν η οτιδηποτε αλλο. Οποτε δεν ειμαι 100% ειλικρινης.Επισης ο ψυχοθεραπευτης εχει τις γνωσεις μεσο τεχνικων να μας βγαζει αυτο που ειναι κριμενο στο υποσυνειδητο μας και να μην μας δινει δικες του υποκειμενικες συμβουλες για το τι ειναι σωστο, σαν ετοιμες συνταγες οπως θα κανουν οι φιλοι μας. Ο (σωστος) ψυχοθεραπευτης δεν δινει συμβουλες, βγαζει στην επιφανεια αυτα που κριβεις απο τον εαυτο σου.Τελος να πω οτι οντως δεν ειναι αναγκη να πανε ολοι σε ψυχοθεραπευτη και αυτοι που το συμβουλευουν εδω δεν το κανουν γιατι βαριουνται να ασχοληθουν με τον συγκεκριμενο ανθρωπο αλλα γιατι ειτε απο προσωπικες εμπειριες ειτε επειδη εχουν διαβασει σχετικα πιστευουν στην βοηθεια ενος ειδικου. Επισης ξερουν πως οταν βλεπουν ενα κειμενο γεματο απελπισια, η ακρως προβληματικες καταστασεις οτι και να γραψουν αυτοι, οτι συμβουλες και να δωσουν (υποκειμενικες) δεν γινεται να βοηθησουν εναν τετοιο ανθρωπο.