Στις περισσότερες ιδεοψυχαναγκαστικές σκέψεις φοβόμαστε ότι με την σκέψη θα προκαλέσουμε αυτό που σκεφτόμαστε. Π.χ. κάποιος φοβάται ότι έχει καρκίνο και συγχρόνως φοβάται ότι επειδή ανησυχεί τόσο θα προκληθεί καρκίνος έτσι κι αλλιώς. Κατά τη γνώμη μου όμως οι χειρότερες είναι αυτές που αφορούν άλλους, και νιώθουμε τόσο τύψεις κι ενοχές που δεν τολμάμε καν να τις πούμε σε κάποιον. Μου κάνει εντύπωση να σου είπε κάτι τέτοιο ο ψυχολόγος, αλλά δεν σημαίνει ότι όλοι οι ψυχολόγοι έχουν δίκιο, μπορεί κιόλας να το εννοούσε σε άλλο πλαίσιο από αυτό που εννοούσες εσύ. Ούτε όλοι οι ψυχολόγοι μας ταιριάζουν και καλό θα ήταν να επισκεφτείς κάποιον άλλο. Ίσως ήταν καλό κιόλας να επισκεφτείς πρώτα ένα ψυχίατρο ώστε να σου δώσει κατάλληλα φάρμακα που τουλάχιστον να σε ηρεμήσουν μέχρι να βρεις τις αιτίες και τον κατάλληλο τρόπο ψυχολογικής θεραπείας. Στην ψυχολογία λένε ότι ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις κάποιον να σκεφτεί έναν ελέφαντα είναι να του πεις "Μην σκεφτείς έναν ελέφαντα για τα επόμενα 5 λεπτά". Ακόμα χειρότερο όμως το κάνεις αν του πεις "Μην σκεφτείς έναν ελέφαντα τα επόμενα 5 λεπτά γιατί η οικογενειά σου ή εσύ θα πεθάνει" γιατί τότε θα του προστεθεί πανικός και αγωνία και θα κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια. Αν πάρεις αγωγη για ένα διάστημα αυτός ο πανικός και η αγωνία μπορεί να μειωθούν ώστε να μπορέσεις να δουλέψεις πάνω στο πρόβλημα.Είναι κρίμα να μην μπορείς να χαρείς τις στιγμές με τις κόρες σου. Όλη αυτή η αγωνία και οι σκέψεις σε κάνουν να αποστασιοποιείσαι από ότι ζεις εκείνη τη στιγμή για αυτό νιώθεις κενή.