Μερικοί άνθρωποι είναι κομπλεξικοί, ασχέτως φύλου. Δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε ότι η χολή που βγάζουν, η απαξίωση, το φτηνό και χοντροκομμένο «χιούμορ» (ούτε ο Θεός δεν το κάνει) υποδεικνύει άτομα που προσπαθούν αντί ν' αποκτήσουν αξία, να μειώσουν των άλλων για να νιώσουν ανώτεροι. Κατά βάθος αναγνωρίζουν ότι δεν είναι αλλά δεν θέλουν να το πάρουν πρέφα οι άλλοι. Το λάθος είναι όταν καθόμαστε και παίρνουμε σοβαρά δηλώσεις ατόμων χωρίς ίχνος σοβαρότητας (σοβαροφάνεια θα διαθέτουν μπόλικη). Υ.Γ. Το έχω πει πολλές φορές, το λέω άλλη μία και για μένα επίσης: σημασία έχει τι άτομο θες να έχεις δίπλα σου κι όχι ποιες είναι οι κυρίαρχες τάσεις. Αν έχω δίπλα μου αυτόν που μπορώ να είμαι ερωτευμένη μαζί του, να τον θαυμάζω και να κερδίσει την εκτίμησή μου. Αν μπορώ να έχω ένα τέτοιο άτομο που να με γεμίζει σαν εραστής, φίλος, σύντροφος, συνένοχος σε όλα, τότε αντέχεται καλύτερα η υποκρισία και η ανάγκη για υποβιβασμό που βλέπουμε γύρω μας. Ίσως λέω, αν κοιτάζαμε αντί γι' αυτό που ισχύει αυτό που θα έπρεπε και ψάχναμε τέτοια άτομα. Ίσως, ωθούσαμε και σε καμιά ενδοσκόπηση μερικούς και βελτιωνόντουσαν.