Δεσποινίς Σιμένα, συγνώμη που επεμβαίνω, παρότι απευθύνεσαι στην εξ. (νομίζω πρόκειται για γυναίκα;!). Αυτό που πληγώνει είναι α) η απόρριψη, β) η απόρριψη και σαφώς γ) η απόρριψη. Σε δεύτερο επίπεδο, υπάρχει η απώλεια, ιδιαίτερα όταν στο κοντινό σου περιβάλλον έχεις οικογένειες και κάνεις μοιραία τη σύγκριση. Για ένα μεγάλο διάστημα μάλιστα, τα περισσότερα παιδιά νομίζουν πως η φυγή του γονέα, ήταν δικό τους φταίξιμο. Στην ουσία, αισθάνονται πως δεν υπήρξαν "αρκετά", ώστε να τα αγαπήσει ο γονιός και να παραμείνει στο σπίτι... δεν χρειάζεται να συνεχίσω πιστεύω. Η παρουσία και των δύο γονέων είναι ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας. Ακόμα και όταν τα παιδιά έχουν ενηλικιωθεί . Αν η μητέρα σου βρήκε κάποιον, ο οποίος σου στάθηκε ως πατέρας, είναι πολύ τυχερή γυναίκα κι εσύ υπήρξες τυχερή κόρη. Αποτελεί όμως την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.