Να ριψοκινδυνευσεις αλλιως θα σαπίσεις. Δεν είναι όλοι οι ανθρωποι κακοί ,ούτε όλοι οι ανθρωποι κλειστοί. Υπάχρουν πραγματικά υπεροχα ατομα εκει έξω. Παραδειγμα... Μιλαγα το μεσημέρι με μια κοπέλα 3 χρόνια μεγαλύτερη μου. Επέμενε να μου λεει ότι δεν μπορείς να εμπιστευεσαι κανέναν, ότι όσο και αν ξερεις κάποιον πάντα πρέπει να περιμένεις να σου την κάνει. Ότι και καλά μπορεί το αγορι σου να σε κερατωνει και να μην το ξέρεις και ότι μπορεί οι φίλοι σου πίσω από την πλάτη σου να σε θάβουν... Να προσπαθω να της εξηγησω ότι δεν είναι όλοι οι ανθρωποι έτσι.. Τίποτα εκείνη "είσαι μικρη και δεν ξέρεις " ηταν η απαντηση. Τωρα σκεψου, αυτη η κοπελα, που μου φαινεται μια χαρα καλή, με αυτο το σκεπτικο "φοβου και ελλειψης" τι εχει να προσφερει? Ουτε καλή φίλη θα ειναι αφου δεν πιστευει στις φιλίες ούτε καλή συντροφος. Γινεται ενα με τα ατομα που θέλει να αποφυγει εξαιτιας του φοβου της. Για μένα ο σωστος τρόπος σκέψης είναι ότι όσα ακυρα και να φας απο φιλους και συγγενεις, όσο και να σε πληγωσουν στο τελος δεν σημαινει τιποτα και δεν σου εχουν κλεψει τιποτα. Θεωρω ότι οι ανθρωποι δεν "αδειαζουν" και ότι κάνεις δεν μπορει πληγωνοντας σε η απορριπτοντας σε να μειωσει την αξια σου.