Πολύ ωραίο αυτό το είδος γυναίκας. Εμένα προσωπικά μου φαίνεται τόσο ξένο που σχεδόν το θαυμάζω. Αλλά διακρίνω στην εξομολόγηση σου, ένα μένος προς τις γυναίκες που "χρειάζονται" έναν άντρα στην ζωή τους. Δεν έχει να κάνει με κοινωνικά πρότυπα η ανάγκη αυτή ειναι πέρα για πέρα αληθινή. Και όπως δεν είναι κακό να είσαι καλά χωρίς σύντροφο, έτσι δεν είναι κακό και το να χρειάζεσαι κάποιον. Πώς χρειαζόμαστε δουλειά και φίλους για να νιώθουμε ευτυχισμένοι? Έτσι μερικές γυναίκες χρειαζόμαστε μια αντρική παρουσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι ανέχεσαι τον κάθε ηλίθιο, όπως δεν θα ανεχτεις κακούς και ψεύτες φίλους πχ. Ούτε σημαίνει ότι θα τα βάψεις μαύρα αν είσαι μόνη, σημαίνει ότι το θέτεις σαν στόχο να φτιάχνεις όμορφες σχέσεις... Συνέχισε όπως νιώθεις καλά και ευτυχισμένη.