Ωωωχ δικια μου εισαι εσυ. Διαβασε το εξ, ισως με καταλαβεις. Είναι καλό το πως δεν το παίζεις χαλαρή και ανετή όταν δεν είσαι και ότι αποδεχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι! Πραγματικα είναι πολύ θετικό. Αλλά θεωρώ ότι την αυθεντικοτητα που θες να δειχνεις σαν ανθρωπος, στο τελος την χάνεις. Και θα σου εξηγησω γιατι... Τα νευρα και οι υστεριες αν και είναι μες την ζωή και αυτά, πολλες φορές είναι "ψευτικα" μιας και από πίσω κρύβεται εγωισμός και φόβος. Βρυχάσαι σαν τίγρεις ενω νιώθεις σαν γατάκι. Ζηλέυεις και κάνεις σκήνη. Μαζί σου! Χωρις εναν καβγα μία στο τόσο δεν λέει :P Αλλα αν τα νευρα ειναι ο μονος τροπος που εξωτερικευεις τα αρνητικα η "αβολα" συναισθηματα τοτε υπαρχει προβλημα. Ο συνροφος σου θα θεωρησει οτι τον κατηγορεις, οτι δεν τον αποδεχεσαι και θα κάνει αρνητικους συνειρμους για σενα και τη σχεση οσο και αν σε αγαπάει. Μετα αναποφευκτα θα απομακρυνθει. Και λες οτι δεν νοιαζει... Μαζι σου! Οποιος δεν μας αποδεχεται 100& μακρια. Ελα μου ντε όμως που αυτο που δεν θα αποδεχοταν θα ηταν η μασκα του θυμου.. Στην πραγματικότητα η ζηλεια, είναι ο φόβος της εγκαταλειψης. Στην πραγματικοτητα φοβασαι. Γιατι λοιπόν δεν του λες " Φοβάμαι παρα πολυ ,χωρις λόγο οτι θα με αφησεις για κάποια αλλή". Αν θες κλάψε , αν θες κουλουριασου στην αγακαλια του κάνε ότι θες. Θέλει πάρα πολλά κότσια για να το κάνεις αυτό, αλλα πραγματικά αξιζει. Σε φερνει τόσο κοντα με τον αλλον και νιώθεις εντελώς "γυμνη" επειτα ο αλλος σε καταλαβαινει και επομενως σε φροντιζει περισοοτερο.