Πολλές εξομολογήσεις με το ίδιο θέμα. Σε γενικές γραμμές, τα πράγματα είναι απλά....αν και όλοι μας συνηθίζουμε να τα κάνουμε δύσκολα. Εφόσον υπάρχει αμοιβαίο ενδιαφέρον, αρχίζει το περπάτημα της σχέσης. Ένα βήμα το δεξί πόδι, ένα βήμα το αριστερό. Ξεκινάμε με το δεξί για να μας έρθουν καλότυχα. Αργά, σταθερά και εφόσον επέλθει συντονισμός επιταγχύνουμε. Τώρα, ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα είναι ένα ζήτημα. Πολλές φορές τα περιμένουμε όλα από το άλλο πρόσωπο. Φερειπείν, οι γυναίκες περιμένουν την πρώτη κίνηση από τους άνδρες, λόγω παράδοσης. Από την άλλη, οι πιο επιφυλακτικοί άνδρες, θέλουν ξεκάθαρη ένδειξη ότι η γυναίκα δεν τους παίζει για επιβεβαίωση ή άλλους λόγους, πριν κάνουν την κίνηση. Πάντως, με κουτσό -δηλαδή μονόπλευρο ενδιαφέρον- δεν πάμε μακριά.Πιο προσωπικά, εγώ ανήκω στους πολύ επιφυλακτικούς άνδρες. Πολύ λίγες σχέσεις στο ενεργητικό μου, αλλά μεγάλης έντασης και μια μακροχρόνια. Δεν μπαίνω καθόλου εύκολα στο ζυγό (μη βαράτε γυναίκες, εννοώ τους απαιτούμενους συμβιβασμούς), αλλά εφόσον αποφασίσω να μπω (κάτι σαν εθελοδουλία δηλαδή :), δεν το παρατάω στην πρώτη φουρτούνα. Δεν μ'αρέσει να παίζω με τα αισθήματα άλλων ανθρώπων. Ούτε θέλω να παίζουν με τα δικά μου. Μη με βάλεις σε ανώριμα παιχνίδια διεκδίκησης. Θα σε χαρίσω στον άλλο. Κέρδισε την εμπιστοσύνη μου, και θα παλεύω μια ζωή για σένα. Κίνηση θα κάνω μόνο όταν το άλλο άτομο είναι "καθαρός ουρανός" (σπάνια). Εάν υπάρχει συννεφιά (...), δίνω χρόνο για να ξεκαθαρίσει το πράγμα. Εάν δεν ξεκαθαρίσει, καίω τη γέφυρα (για να μην ξαναγυρίσω) και πάω παραπέρα. Δεν έχω χρόνο, ενέργεια και αισθήματα για χάσιμο. Δεν βιάζομαι, δεν φοβάμαι την μοναξιά (μάλλον την απολαμβάνω). Δεν ξέρω κατά πόσο είμαι αντιπροσωπευτικό δείγμα (ώστε να σας βοήθησω να μας καταλάβετε καλύτερα), αλλά σίγουρα υπάρχουν και αρκετοί άλλοι σαν κι'εμένα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν και οι δυο λένε: "εάν με ήθελε, θα το ήξερα", δεν θα γίνει τίποτα.