Εμένα μου θύμισε Λειβαδίτη:Γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνεμιὰ θέσηστὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.