Αγαπητή φίλη! Δίκαιη η ανησυχία σου και βάσιμος ο προβληματισμός σου. Θα σκέπτεσαι σίγουρα κι εσύ, "πως θα συμπεριφέρεται στο μέλλον αν είναι έτσι τώρα;" και "πόσο μπορεί να συγκρατεί τα συναισθήματά του στο μέλλον; τι φοβάται;"Με την οικογένειά του πως είναι. Το ίδιο; ο πατέρας του πως συμπεριφέρεται απέναντι στη μητέρα του; είναι και με τους φίλους του έτσι; όσο είστε μαζί ήταν πάντα έτσι;Κάτι τον σταματά από το να φέρνει προβλήματα στην επιφάνεια. Ίσως να είναι κάτι βαθυά ριζωμένο, από την οικογένειά του, που να μην συνειδητοποιοί κιόλας. Ίσως κάτι ποιό πρόσφατο. Ένα συναισθηματικό τραύμα που τον πόνεσε και βρήκε καταφύγιο στην οπισθοχώρηση και την απόκρυψη. Δεν τον γνωρίζω και δεν μπορώ να ξέρω λεπτομέρειες. Θα σε συμβούλευα να χειριστείς αυτό το θέμα με στοργή και αγάπη. Σαν να έχει πονόδοντο. Πολύ σημαντικό!: να του πεις πως αισθάνεσαι. Πως σε κάνει να νιώθεις εσένα όταν καταλαβαίνεις πως μπαίνει στο καβούκι του. Να του δείξεις πως ανησυχείς. Μπορείς να τον επιβραβεύσεις την επόμενη φορά που την κρίσιμη στιγμή θα σου ανοιχτεί έστω και λίγο, και να του πεις για ποιό λόγο το έκανες. Αν βλέπεις πως δεν τα καταφέρνεις να του σπάσεις τη συνήθεια, ίσως να συμβουλευόσουν έναν ειδικό. Ελπίζω να σωθεί η σχέση σας.