Όμορφα τα έθεσες όλα,μα δε φτιάχνουν σχεδόν όλα δυστυχώς..Δεν θα είναι ποτέ όπως ήταν...Στην ψυχούλα μας κάποιες χαρακιές από οποιονδήποτε πόνο πέρασες στην ζωή σου μένουν σαν σημάδια ανεξίτηλα...Προχωράς ναι,αλλά δεν παύουν να υπάρχουν,να τα αγγίζεις,να τα βλέπεις και να τα αισθάνεσαι κάποιες φορές για να μην ξεχνάς από πού πέρασες για να φτάσεις ως εδώ που είσαι σήμερα...Όλοι όμως αξίζουμε όσα είπες...Ταυτίζομαι.