Καλημέρα-καλημέρα. :) Λοιπόν, να διευκρινήσω ότι η συγκεκριμένη λέξη που την έβαλες σε εισαγωγικά μου είναι απωθητική και βρίσκω μέχρι και την ύπαρξή της απαράδεκτη. Μπορεί όλοι να γεννιόμαστε με την ίδια ανεκτίμητη αξία αλλά στο τέλος της ζωής μας την έχουμε καθορίσει με τις ίδιες μας τις πράξεις και συμπεριφορές. Αυτό το πιστεύω. Εσύ αυτό τ' αποκαλείς απόθεμα καλοσύνης κι εγώ επιλογές. Προφανώς δεν διαθέτουμε όλοι το ίδιο εύρος επιλογών και μπορεί ο καθένας μας να φτάσει να φερθεί άσχημα. Πολύ άσχημα. Έχουμε δει ολόκληρα έθνη να φέρονται με τρόπο φρικαλέο αλλά θ' αξίζει θυσίες ( γιατί κάποιος άλλος πρέπει να τις κάνει). Α και μιας και το έθιξα, η έννοια της θυσίας δε μ' αρέσει ούτε αυτή, έχουν κατακρεουργηθεί ζωές και ζωές που θ' άνθιζαν αν υπήρχε άλλη λογική. Υ.Γ. Δεν είμαι καλύτερη απ' τους άλλους κι ούτε με νοιάζει. Αναγνωρίζω ότι αυτή η εξομολόγηση απευθύνεται στους πιο ευαίσθητους και πληγωμένους που ζουν μέσα στην αυτοϋποτίμηση. Αυτοί ειδικά έχουν την τάση να υπερεκτιμούν άτομα που φέρονται με άσχημο τρόπο. Σίγουρα τα αίτια παίζουν τον ρόλο τους, αλλά τελικά το αποτέλεσμα στις ψυχές όσων πληγώθηκαν είναι αυτό που μετράει: από ένα πληγωμένο παιδί έως ένα πληγωμένο γατάκι. Δεν έχω σε τρελή εκτίμηση το είδος μας όσο μαθαίνω περισσότερα γι' αυτό να ξέρεις. :Ρ Εκτός απ' την παιδική μας ηλικία, εκεί έχουμε μια καθαρότητα που οι ενήλικες δυσκολεύομαστε να μη πληγώσουμε και να διαχειριστούμε όπως της αξίζει. :)