Δεν σταματάτε όλοι να λέτε χιλιοειπωμένα τσιτάτα, "αγάπα τον εαυτό σου" και κολοκύθια; Κανείς μας/σας δεν ξύπνησε ένα πρωί και είπε "αγαπάω τον εαυτό μου", έτσι από το πουθενά. Το να αγαπάς αυτό που είσαι εμπεριέχει και την αντανάκλασή μας στην κοινωνία. Η αυτοπεποίθηση δεν έρχεται από το πουθενά. Πηγάζει από μέσα μας αλλά τα ερεθίσματα για τη δημιουργία της εσωτερικής πηγής, απ' έξω έρχονται.Ναι, οκ, "δε μας νοιάζει τι θα λένε οι άλλοι", όμως είσαστε στη θέση αυτής της γυναίκας που εξομολογείται για να πετάτε τις ατακες του Κοέλιο και να νομίζετε ότι κάτι είπατε;Για ξυπνήστε κι εσείς ένα πρωί μεταμορφωμένοι σε κάτι που δεν θα σας αρέσει καθόλου, να σας δω μετά τι θα λέτε. Αντιμετωπίστε πρόβλημα υγείας που σας καθιστά ανήμπορο να διαχειριστείτε όπως θέλετε την εξωτερική σας εμφάνιση. Μερικά πράγματα δεν είναι αστεία. Και με την καλύτερη ψυχολογία να ξυπνήσεις το πρωί κι να πεις σήμερα θα αδράξω τη μέρα, αν με το που βγεις έξω φας πάλι στη μάπα όλη την αδιαφορία και το τίποτα, τι είδους συναίσθημα λέτε μετά να δημιουργείται; Και όχι, δεν προτέινω να κάθεται να κλαίει όλη μέρα ή να παραιτηθεί από τη ζωή, όμως εδώ μπήκε να πει τον πόνο της. Νιώστε λίγο. Ο πόνος του άλλου είναι πόνος και η αγάπη προς τον εαυτό, ωραία καραμέλα κι αυτή, είναι πολύ σύνθετο και αφηρημένο θέμα. Σας αφήνω, πάω να αγαπήσω τον εαυτό μου λίγο κι έρχομαι.