Οι τρυφερότητες σε καταστάσεις που τελείωσαν μεν, αλλά όχι μέσα μας, καλύτερα τελικά ν' αποφεύγονται. Σε γεμίζουν για λίγο κι ύστερα νιώθεις πιο άδειος από ποτέ. Είναι σαν την πληγή που σε τρώει και την πιλατεύεις κι ανοίγει στο τέλος πάλι. Δεν γίνεται να ζούμε με ανοιχτές πληγές και σίγουρα όχι δίπλα σε άτομα που μας τις ανοίγουν. Υ.Γ. Αν έλεγε ότι θα το παλέψετε, τότε μόνο θα 'χε νόημα. Αλλά τα λόγια να ταίριαζαν με τις πράξεις.