Ωραία τα λες και αισιόδοξα. Αλλά η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό που λες επειδή το εχω ζήσει. Μεγάλωσα και σπουδασα Αθήνα μέχρι τα 25 μου. Στα 25 σηκώθηκα και έφυγα γιατί κουράστηκα από όλους και απο ολα στην Αθήνα. Και θόρυβος και άγχος και όλα αυτά που περιγράφεις. Νομιζα πως βρήκα την υγειά μου....... του πρώτους 5 μήνες... Μετά η κατάσταση του χωριού με "αρρώστησε". Κουτσομπολιό. Κλειστές παρέες που δύσκολα σε έβαζαν στον κύκλο τους. Τον χειμώνα ημουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Το καλοκαίρι πνιγμενη στον κόσμο. Έφυγα στα 27 και γύρισα πίσω. Ναι το χωριό έχει τα καλά του αλλά ΓΙΑ ΛΙΓΟ και να πηγαίνεις με την σκέψη ότι δεν είσαι μόνιμα εκεί και γυρνάς Αθήνα αν σου τη βαρέσει. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό είσαι άρχοντας. Αλλά μόνιμα σε χωριό σε τρελαίνει. Δεν είναι ιδανικά. Έτσι φαίνεται σε εμάς τους "Αθηναιους" γιατί πάμε λίγες μέρες και νιώθουμε οτι είμαστε στον παράδεισο. Αλλά η μονιμότητα στα χωριά θα σε χαλάσει με τον καιρό. Ειδικά αν έχεις ζήσει πολλά χρόνια στην πολη.
