Κατάφερα και σ'έμπλεξα επειδή έβαλα πολύ σάλτσα στις δυο πρώτες παραγράφους. Προσπάθησα (προφανώς αποτυχημένα) να πάω αυτό που είπες ένα βήμα πιο πέρα. Δηλαδή, τι γίνεται με ανθρώπους που έχουν ίδια αντίληψη με σένα (και μένα) αλλά 1) δεν έχουν τη 2η ευκαιρία για να αγαπήσουν δυνατότερα και βαθύτερα? ή 2) πέφτουν σε φαύλο κύκλο λανθασμένων επιλογών? Θεωρώ ότι, από ένα χρονικό σημείο και έπειτα, είτε μαζεύουν όση αξιοπρέπεια τους απομένει και πορεύονται μόνοι ή συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο δυνατό.Εάν δεν βγει νόημα με την πρώτη ανάγνωση, μην παιδέψεις το μυαλό σου. Hint: τίμησα λίγο λευκό κρασί σήμερα... :)