Πω πω...Νιώθω σαν άτακτο στρουμφάκι που το συνετίζει ο μπαμπαστρούμφ!(Σου πάνε τα κόκκινα!) :DΈχεις δίκιο Tony σε όσα γράφεις και γενικά κι εμένα δεν μου αρέσει να δίνω το κακό παράδειγμα.Ας προσπαθήσει να δεχτεί το αναγνωστικό κοινό των εξομολογήσεων,το ελαφρυντικό του ότι δεν οδηγούσα ακριβώς,αλλά ήμουν ακινητοποιημένη μέσα στο μποτιλιάρισμα,περιμένοντας ένα φανάρι που άναβε πράσινο,χωρίς να κάποιο ιδιαίτερο νόημα,αφού δεν κουνιόταν κανείς... :)Αύριο πάντως,αν με σταματήσει πάλι το χαλάζι για κάνα 20λεπτο,σε καμιά αλάνα στο πλάι της παλιάς εθνικής Θεσσαλονίκης-Καβάλας,θα περάσω ένα κόκκινο βερνίκι στα νύχια προς τιμήν σου... :)Καλό βράδυ!