Φίλτατε Πόρνε, κατά βάση, και ειδικά σε ζητήματα συναισθηματικής φύσεως, όλοι εξ'ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια. Ελάχιστοι, και σπανιότατα, είναι ικανοί να διδάχθούν και να κρίνουν τα αλλότρια εξ'αλλοτρίων. Τυχαίνει ενίοτε, ένα κείμενο να αγγίξει νεύρο -που λέμε- και ο σχολιαστής να πέσει στην παγίδα, να ταυτιστεί απόλυτα με κάποιον από τους χαρακτήρες που εκτίθενται στο κείμενο, και να εκφραστεί εν θερμώ, εντελώς ωμά και συναισθηματικά. Να προβάλει τους δικούς του φόβους και ανησυχίες. Ανθρώπινο είναι.Εάν είσαι ο εξ. ή εάν ταυτίστηκες με αυτόν, τότε είναι εύλογη -αν και απρεπής- η εμπαθής αντίδραση σου στο παραμιλητό της Ανίας. Εγώ ως τέτοιο το βλέπω, παραμιλητό. Αισθάνεται οικειότητα με τούτον τον "εικονικό χώρο" και ενίοτε ξεχνιέται, σκέφτεται φωναχτά και αφήνει απροστάτευτο τον εαυτό της. Τέλοσπαντων, σε κάθε περίπτωση, η ad hominem επιθέση που έκανες δεν ενδείκνυται. @Εξομολ., και δικαιώμα έχουμε αλλά και -υπό κατάλληλες συνθήκες- είναι εφικτό να αλλάξουμε ριζικά (...εγγεφαλική νευροπλαστικότητα). Είναι κρίμα να κρίνεσαι με βάση το παρελθόν σου, αλλά και εσύ οφείλεις να αποδεχθείς τα μέτρα και τα σταθμά που θέτει ο άλλος άνθρωπος. Δώσε χρόνο και χώρο. Μην το παρατάς, αλλά μην γίνεις και απόλυτα φορτικός. Σαν εκείνα τα πουλιά που χορεύουν γύρω από ταίρι δίχως να αγγίζουν (έβλεπα πολλά ντοκιμαντέρ μικρός). Ελπίζω να σου δοθεί η ευκαιρία να ζήσεις αυτό το δυνατό που αναζητάς με τη συγκεκριμένη γυναίκα :)