Χμμμ... να διευκρινήσω ότι αυτό είναι πολύ κακή ιδέα να γίνει σε σκοτεινούς δρόμους, σε μοναχικούς κτλ γιατί πολλές φορές απλά φοβόμαστε. Ούτε υπάρχει περίπτωση το βράδυ να μιλήσω σε κάποιον που είναι μέσα σ' ένα αμάξι. Ούτε σε άτομο που με έχει πάρει πίσω μου πολλά τετράγωνα γιατί σκεφτόμουν την ασφάλειά μου. Οπότε τσέκαρέ τα αυτά. Τώρα το άλλο... είναι ο τρόπος που κοιτάς, που στέκεσαι και τι μήνυμα περνάς. Άσε λίγο τις κοπελίτσες και δες γενικά πώς αλληλεπιδράς με τους άλλους όταν είναι ξεκαθαρισμένο ότι δεν παίζει ερωτικό ενδιαφέρον. Είναι η λεγόμενη κοινωνικότητα που διαθέτεις. Αν δεν μπορείς να σταθείς ας πούμε σε μια κοινωνική κουβέντα-αυτές τις σαχλές ας πούμε- χωρίς να έχεις μια όμορφη ανατροφοδότηση( το γέλιο , η επιθυμία για κοίταγμα και οι επιστροφή έξυπνων ατακών) ή θα σε βρουν κάπως απωθητικό; Μ' αυτό ξεκίνα. Υ.Γ. Η κοινωνικότητα είναι κάτι που δουλεύεται πάντως. Έχω περάσει περιόδους που φοβόμουν να μιλήσω σε άνθρωπο δια ζώσης. Που βασικά δεν μπορούσα να κάνω έναν μίνι διάλογο της προκοπής. Ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Είχα κλειστεί τότε πολύ και δεν επέτρεπα σε κανέναν να επικοινωνήσει μαζί μου ασυναίσθητα. Αν με ρωτούσες, είχα ανάγκη από άτομα αλλά ντρεπόμουν φοβερά για μένα. Τσέκαρε αν είσαι στην ίδια φάση. Ξεμούδιασα σιγά-σιγά πάλι μεν. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα πίστευα ότι επικοινωνιακά το έχω με τους άλλους κι ας με θεωρούσαν στο σχολείο από τα παράξενα παιδιά και μη δημοφιλή. Οπότε μετράει και το τι πιστεύουμε για μας τους ίδιους. :)