"Πιο καλή η μοναξιά από σένα που δεν φτάνω...."λεει το τραγούδι...Αν είναι ν' ακούς εσύ με προσοχή κ όταν μιλάς να μην ακούγεται η δική σου φωνή....; Τότε ποιος ο λόγος της συναναστροφής..;Είτε όταν δεν υπάρχει καμία επικοινωνία...Μου έχει συμβεί πολλάκις...Να μιλάω σε τοίχο... Μάλιστα ρωτούσαν την άποψη μου που δεν έλαβαν υπόψη...Επέλεξα την μοναχικότητα σ' έναν αδιάφορο κόσμο...Μην σε τρομάζει η μοναξιά, σίγουρα έχουμε ανάγκη την συντροφιά ,την ουσιώδη όμως....Εκείνη που θα μας χαρίσει το πιο πηγαίο, αυθόρμητο χαμόγελο...Που θα μας αγκαλιάζει χωρίς ν' ακονίζει τα μαχαίρια....Να προσέχεις τον πολύτιμο εαυτό σου!