Η προσωπική μου άποψη είναι πως όταν είσαι μόνος, ιδίως από μία ηλικία και μετά, δεν είναι ό,τι το πιο εύκολο να γίνεις μέλος μίας ''παρέας'', και η μοναξιά είναι στην ουσία ένας φαύλος κύκλος. Στις μικρότερες ηλικίες είναι κάποια πράγματα λίγο πιο εύκολα και απλά.Συμφωνώ πως όταν είναι μόνος του κάποιος ''παραξενεύει'', γίνεται δύσκολος, ίσως υποσυνείδητα να προκαλεί και τη διαιώνιση της μοναξιάς του. Αυτή την παραξενιά μπορεί όμως να την πει για κάποιον όταν απορρίψει 10 σερί προτάσεις για εξόδους που θα του κάνουν ή όταν ο μόνος δε θα πάρει ούτε άνθρωπο τηλέφωνο και θα εξαφανισθεί από προσώπου γης. Όταν όντας μόνος καλέσεις 10 ανθρώπους, οι οποίοι ''έχουν κανονίσει'', και ''θα το κανονίσουν'' μαζί σου (δλδ ποτέ), ενώ ποτέ κανένας δεν σε καλεί για τίποτε, δεν μπορείς να πεις εύκολα ότι ευθύνεσαι ο ίδιος. Ούτε μπορείς επ' άπειρον να παρακαλάς τον καθένα να σε ''αποδεχθεί'' και να σε ''εντάξει'' στην γεμάτη και γαμάτη ζωή του.