'Ασε, το ίδιο σκεφτόμουν προχθές που έτυχε να πάω να αγοράσω κάτι από δύο μαγαζιά που βρίσκονταν σχεδόν δίπλα το ένα με το άλλο. Η μία με υποδέχτηκε με μούτρα, έλεγε να δω τον κατάλογο και να της πω τι θέλω, αλλά μόλις άρχισα να ρωτάω αν έχει το ένα ή το άλλο σε όλα μου έλεγε όχι. Γύρισα και κοίταξα τον κόσμο που αμέριμνα χλαπάκιαζε αυτά που υποστήριζε οτι δεν διαθέτει το κατάστημα. Μετά κατάλαβε οτι δεν κολλάει η συμπεριφορά της κι άρχισε τις δικαιολογίες, οτι μεν είναι δικό της το μαγαζί, αλλά ο άντρας της ξέρει καλύτερα και τι κρίμα τώρα λείπει, ώσπου τσουπ πετάγεται ο άντρας της απ'την κουζίνα κι αρχίζουν να τσακώνονται και να χειρονομούν μπροστά μου. Μόνο ο 'Εκτορας έλειπε από το σκηνικό να τους αρχίσει στα γαμοσταυρίδια να ισιώσουν.Λέω σύμπτωση θα'ταν, πάω παραδίπλα και με υποδέχεται η άλλη με ύφος "τι θες τώρα και με βγάζεις απ'τη νιρβάνα (αέναο κοίταγμα του ταβανιού)" για να αρχίσουμε τις διαπραγματεύσεις οτι και καλά τελείωσε το ένα ή το άλλο που ζήτησα και καλό θα ήταν να μην πάρω αυτό που έχουν, γιατί δεν είναι φρέσκο.Σου'ρχεται να τους την πεις μες στα μούτρα, τουλάχιστο να το βγάλεις από μέσα σου, αλλά καταλαβαίνει το ζωάδι; Αν καταλάβαινε δεν θα φερόταν έτσι στον άνθρωπο που πάει να του ακουμπήσει χρήματα, ώστε να συντηρήσει την επιχείρησή του. Κι αν είσαι υπάλληλος υπάρχουν πολλοί περισσότεροι λόγοι να συμπεριφέρεσαι με ευγένεια, να υποδέχεσαι με χαμόγελο και να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Επαγγελματισμός μηδέν όμως σε αρκετές περιπτώσεις, που όντως μπορούν να σου χαλάσουν τη μέρα.