Διχάζομαι: από τη μία οφείλουμε επαγγελματισμό, από την άλλη είναι μια αρκετά σκληρή δουλειά κι έχεις μαζί με όλες τις εργασίες που κάνεις συνήθως απαράδεκτα αφεντικά. Η αλήθεια είναι ότι με δύο ευρώ περίπου την ώρα, δεν πληρώνεσαι αρκετά και για να γελάς στον κόσμο. Η εξυπηρέτηση σ' ένα γραφείο, καλοντυμένος και με ξεκούραστο σώμα, είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση ειδικά δε όταν αναλογιστούμε και το οικονομικό χάσμα. Στις μέρες μας πιάνεσαι συνήθως από όποια δουλειά μπορείς και επίσης μπορεί απλά να είσαι πολύ κουρασμένος... δεν ξέρω αν ήταν από νυχτερινή βάρδια; και την επομένη να ναι πρωινή; Δύσκολο πράγμα και καταλήγεις ανέκφραστος σε τέτοιες αλυσίδες. Για μένα όμως είναι λάθος για τους ίδιους τους εργαζόμενους να είναι μέσα στην μίρλα μέχρι να φύγουν έστω από τη δουλειά: χαλιούνται οι ίδιοι ενώ ένα γέλιο μπορεί να τους φτιάξει τη διάθεση. Αλλά πρέπει να σ' αρέσει η κοινωνικότητα. Υ.Γ. Στους ξινούς, αγέλαστους και αγενείς πελάτες δεν οφείλουν οι εργαζόμενοι τίποτα παραπάνω από μια τυπική εξυπηρέτηση. Το εγκάρδιο χαμόγελο, το πλατύ κακώς είναι υποχρέωση των εργαζομένων. Εξυπηρετικότητα και ευγένεια αρκεί.