Το σπίτι που μεγάλωσα τα πρώτα 19 χρόνια μου γκρεμιστηκε απο ενα σεισμό. Ξαναχτιστηκε σύντομα. Μενω εκει εδω και καιρό. Οταν μου ειπε η μητέρα μου να το πουλήσω πριν την κρίση για να παρω ενα μεγαλύτερο -και μάλιστα με ενα μεγαλο ποσό και έτοιμο αγοραστή- αρνήθηκα γιατι "ειχα αναμνήσεις εκει της παιδικής μου ηλικίας"! Τωρα πια ανακαλύπτω άπειρους λόγους να Θέλω να το πουλήσω με τα μισά χρήματα και δεν βρίσκεται κανεις! Εχει σημασία να μη δενομαστε με τα αντικείμενα! Γιατί ακομα και το σπίτι ενα τέτοιο είναι! Να είσαι καλα να δημιουργήσεις νεες αναμνήσεις και όμορφες εμπειρίες σε νεο σπίτι!Και να θυμάσαι οτι ποτε δεν θα ανακαλύψεις νεα λιμάνια αν δεν χάσεις τη θέα του παλιού!