Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του όπως θεωρεί σωστό.Όμως νομίζω ότι πας στο άλλο άκρο. Ούτε είναι σωστό να μην λες τίποτα ποτέ, ούτε να τα λες όλα πάντα. Όλα είναι κατά περίσταση.Πχ. σε έναν φίλο/η είναι λογικό να μιλήσεις, ο ρόλος σου είναι πιο συγκεκριμένος. Στον γνωστό/ή αρχίζεις και βαφτίζεις τον εαυτό σου δικαστή των πάντων. Ή έστω ότι έχεις μια φίλη 9 μηνών έγκυος που γεννάει αύριο και μαθαίνεις ότι ο άντρας της την απατάει. Το λες εκείνη τη στιγμή επειδή έτσι σου αρέσει χωρίς να αναλογιστείς τί συνέπειες μπορεί να έχει;Για μένα το αν θα μιλήσεις ή όχι είναι κατά περίπτωση. Το μόνο όμως που μπορείς να κάνεις σίγουρα είναι να σταθείς δίπλα στον φίλο/η που προδόθηκε.Βασικά τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτό που με ενοχλεί στην εξομολόγησή σου είναι ότι μου δίνεις την αίσθηση ότι την έχεις δει τιμωρός.