Και γω σε παρόμοιο mood...Δεν ξέρω πως να βοηθήσω, τι λόγια παρηγοριάς να χρησιμοποιησω μέσα από μια απροσωπη οθόνη...Στα 31 μου νιώθω πολύ ώριμη λόγω καταστάσεων και βιωμάτων μου... Υπάρχουν όμως & μεγαλύτεροι σε ηλικία που κάνουν την ζωή τους, δεν έχει να κάνει με τα χρόνια τους... αλλά ότι εκείνοι με θάρρος; Ή μήπως με θράσος, διεκδικούν την θέση εργασίας, τον σύντροφό, μαθαίνουν διαρκώς ενημερώνονται, σπουδάζουν, εξελίσσονται...; Πάντως το κυνηγάνε με ζήλο είτε τους έρχονται βολικά...δρουν με θεμιτά ή με αθέμιτα μέσα...Μην ζηλεύεις λοιπόν, δεν ξέρεις αν κόπιασαν κάποιοι για να ζουν την ζωή τους όπως λες...Η ζωή είναι διαρκείς αγώνας ειδικά όταν επιλέγεις τον δύσβατο δρόμο της αξιοπρέπειας,της καθαρής συνείδησης...Μην το βάλεις κάτω πάλεψε πήγαινε σε κάποιο ειδικό ψυχολόγο, αν έχεις την δυνατότητα να σε καθοδηγήσει, να σε υποστηρίξει στους προβληματισμούς σου...Καλή δύναμη!!
