Πάντα απορούσα γιατί πληγώνονται οι σωστοί άνθρωποι. Εντάξει, δεν είναι κανείς αλάνθαστος και τέλειος, αλλά γιατί τραυματίζονται άνθρωποι ειλικρινείς με αγνές προθέσεις σε μία σχέση; Γιατί πετυχαίνουν κάποιοι/κάποιες ένα άτομο που δεν είναι άξιοι της αγάπης τους; Και αυτό γίνεται σχεδόν πάντα. Μετά ή θα κλειστούν στο καβούκι τους και δεν θα εμπιστεύονται κανέναν, ή πολύ απλά όταν βρεθεί κάποια άλλη ψυχή στο δρόμο τους θα ανταποδίδουν τα πυρά της πληγωμένης τους καρδιάς. Για αυτό μετά από κάποιον χωρισμό πρέπει να μένουμε κάποιο καιρό μόνοι μας, να γιατρευτούν οι πληγές μας για να μην πληγώσουμε μια άλλη ψυχή που δεν θα φταίει πουθενά... Σε καταλαβαίνω γιατί δυστυχώς συμπάσχω και γω...