Την παρελθοντική ερωτική σχέση που είχες με το συνεργάτη σου ποιος θεώρησε ότι μπορεί να τη "φέρει" στην τωρινή σχέση; Ποιος του είπε γι΄αυτή και μάλιστα από την αρχή, όπως λες; Τα παιδιά του πρώην; η γυναίκα του; ο ίδιος ο πρώην; Έχω την αίσθηση πως αν το έκανε οποιοσδήποτε τρίτος, η "οργή" σου θα ήταν στραμμένη προς το πρόσωπο αυτό και όχι προς το σύντροφό σου.Μήπως λοιπόν το είπες μονη σου, θεωρώντας πως είσαι πολύ δυναμική, πολύ πετυχημένη... πολύ "καρίαρ γούμαν" και γενικότερα "πολλή" για το σύντροφό σου; Μήπως; Ενώ αρχικά λοιπόν τον αποκαλείς λογικό και ψύχραιμο, στη συνέχεια μιλάς απαξιωτικά για εκείνον. Θεωρείς εκείνον υπεύθυνο για τον παραλογισμό στη σχέση σας ενώ εσύ του βάζεις το παράλογο κι ανήθικο δίλημμα να επιλέξει ανάμεσα σε "εσένα και την ανασφάλειά του". Δηλαδή "Ή θα νιώσεις ενοχή που αμφισβητείς τα συναισθήματά μου ή θα αισθανθείς ντροπή για τα δικά σου". Και με έπαρση απαντάς μόνη σου ότι θα διαλέξει εσένα γιατί στο "εσένα". ΛογικόΕπίσης φαντάζομαι πρόσεξες ότι το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού (δηλαδή το "εμείς") το χρησιμοποίησες μόνο μία φορά για την τωρινή σου σχέση, ενώ για την πρώην σχέση σου τέσσερις συνεχόμενες στην πρώτη παράγραφο. Γενικότερα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον (για μένα τουλάχιστον) η εξομολόγησή σου, αλλά μου άφησε κι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Συναισθήματα έχεις για τον άνθρωπο αυτό; Δεν έχεις εκφράσει ούτε ένα.