Φυσικά και δίνω τη θέση μου αλλά το θεώρησα αυτονόητο για να το γράψω. Μετά απο δύο δουλειές όμως δε ξέρω εγώ πόσες ώρες ορθοστασίας,νομίζω δεν κλέβω κανενός τη θέση έστω για μια φορά για να νιώθω τύψεις που ο κάθε ηλικιωμένος με κριτικάρει. Εννοείται πως και εκείνοι δεν έχουν αντοχές και γι αυτό και δεν μίλησα γιατί δε θα έβγαζα άκρη,αλλά όταν είσαι σε λεωφορείο της γειτονιάς και ξέρεις αρκετούς απο τους επιβάτες και ξέρεις ότι ο κύριος που κάνει κήρυγμα και όχι μόνο σε μένα πηγαίνει όλη μέρα στο καφενείο για να συνεχίσει το κράξιμο μου, επέτρεψε μου να με πειράζει.