Νομιζω ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να βρεις τι φοβάσαι τόσο πολύ και κυρίως γιατί... όντως σπουδαζεις σε τόσο επικίνδυνη πόλη; δε νομίζω... κάτι άλλο φοβάσαι ενδόμυχα και αυτό είναι η αντανάκλαση του (ετσι λεω εγώ δηλαδή). Σε κάθε περίπτωση πρέπει να το αντιμετωπίσεις... δεν θα μπορείς πάντα να τρέχεις πισω στη μαμα κ το μπαμπα κ ετσι εσυ εισαι η μεγαλύτερη χαμένη, δεν ζεις απο φοβο. Νομιζω οι γονείς σου προσπαθούν να σε αναγκάσουν να σταθείς στα πόδια σου κ για αυτό δεν δέχονται τις ενδιάμεσες λύσεις που προτείνεις. Ζήτα βοηθεια, τα παν/μια εχουν ψυχολόγο, μπορεί να αργησει αλλα αξίζει. Μην ζήσεις τη ζωη σου κρυμμένη, κρίμα είναι