Καλημέρα Νεφέλη, πριν από μερικές μέρες, σε ανέφερα σε ένα σχόλιό μου,καθώς μου ήρθες στο μυαλό μέσα από ένα τραγούδι...Τώρα είναι σαν να πραγματοποιείται η ευχή μου να μάθω νέα σου, αν και ένιωσα εκείνη τη μελαγχολία που δεν σε έπιανε συχνά, αλλά όσες φορές σε έπιανε, μας οδηγούσε σε αλλεπάλληλα σχόλια εδώ μέσα και όχι μόνο...Πάντα απολάμβανα αυτές τις κουβέντες μας... Θα σου πω και κάτι ακόμα... Πριν κάνα μήνα,"συναντήθηκα στο παλιό στέκι", με τον φίλο σου τον Epown... Ήρθε και με ρωτούσε"γιατί τόση νεκρά" και "πού είναι η Νεφέλη"... Μου φάνηκε αρκετά απογοητευμένος που έχει χάσει τα ίχνη σου. Τι να πω... Δεν ήξερα τι να του πω... Μερικές φορές, αγγίζουμε κάποιους ανθρώπους και δεν ξεχνιόμαστε εύκολα, αν θες-με πιστεύεις... :) Να μαγειρέψεις κάτι όμορφο σήμερα, να διαβάσεις ποίηση που τόσο αγαπάς, να βγεις μια βόλτα και αλήθεια, με την θεατρική ομάδα συνεχίζεις;Γέμισε τις μέρες σου Νεφελάκι και οι άνθρωποι τριγύρω σου είναι... :) Στην τελευταία φράση σου, δεν έχω απάντηση... Ή μάλλον έχω, αλλά δεν χωράει σε σχόλιο... Να χαμογελάς, αυτό σου εύχομαι... :)