Στεναχωριέμαι,όταν ο αυτοσαρκασμός μου γίνεται αντιληπτός ως ειρωνεία...γίνεται και πολύ συχνά γμτ...Θα πρέπει κάτι να κάνω γι'αυτό τελικά,ή απλά να αποδεχτώ ότι δεν μπορώ να αστειεύομαι πετυχημένα και να σταματήσω... :(@Ανώνυμε89,στην αρχή,σκέφτηκα να απαντήσω κάτω από το σχόλιό σου,καθώς όντως ήθελα να γράψω κάτι παραπάνω,συμφωνόντας σε γενικές γραμμές μαζί σου,αλλά μετά το ξεκίνησα από αλλού.Για να είμαι ειλικρινής,η τελευταία φράση μου βγήκε,καθώς σκεφτόμουν το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των δημοσιογράφων στα βιβλία του Στίγκ Λάρσον.Θα ήθελα να μπορούσα να διαχειριστώ μια ερωτική σχέση με τον τρόπο που περιγράφεται στο βιβλίο...αληθινή αγάπη,φιλία,πάθος,νοιάξιμο,κατανόηση,απουσία ζήλιας και λοιπών δαιμόνων και όλα αυτά μέσα σε ένα πολιτισμένο πλαίσιο πολυγαμικότητας...αλλά... :)
