Eίναι παράλογο να ζούμε χωρίς συναίσθημα! Το πρόβλημα είναι ότι όταν βλέπουμε μια αδιέξοδη κατάσταση που μας βλάπτει σε μόνιμη κατάσταση και συναισθηματικά μας διαβρώνει εμείς να πηγαίνουμε εκεί ξανά ξανά. Νομίζουμε ότι είναι η αγάπη που μας οδηγεί-άσχετα με την ύπαρξη ή μη- απλά γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί. Οπότε το συναίσθημα και η λογική μια χαρά μπορούν να συνυπάρχουν, δεν είναι αντιθετικές καταστάσεις. Τώρα αν εσένα δεν σου αρκεί μια λογική για να προστατευτείς... κι όχι δεν αρκεί κι ούτε είναι αυτός ο ρόλος της. Είναι είναι ρεαλιστική αξιολόγηση καταστάσεων προκειμένου να κάνεις τις επιλογές που σου ταιριάζουν καλύτερα. Π.χ. η μόνιμη συναισθηματική καταπίεση που μπορεί κάποιος να ασκεί στον ίδιο του τον εαυτό για να μην πληγωθεί, δεν είναι μια λογική πράξη, είναι αντίθετη από την ανθρώπινη φύση και τις ανάγκες μας κι όμως πολλοί το αποκαλούν λογικό όλο αυτό.
