Γεια σου!Κατ' αρχας να σου πω συγχαρητηρια που εισαι στη σχολη ψυχη τε και σωματι, για οποιον λογο κι αν βρεθηκες εκει σ' αυτη την ηλικια. Ειχα την τυχη να μπορω να σπουδαζω ανετα και χωρις πολυ κοπο στα 18-22 μου, οποτε μπορεσα να εκτιμησω οσους εργαζονται για να σπουδαζουν, ή τελος παντων εχουν διαφορα αλλα εμποδια και περιορισμους κι ομως δεν παρατανε το ονειρο. Στο πτυχιο μου στην Ελλαδα ειχα κι εγω συμφοιτητρια 50 χρονων, με γιο στην ηλικια μου, η οποια δουλευε απο 18 χρονων και μπηκε στη σχολη απο εσπερινο. Ηταν ο ηρωας μου, οχι για τα παραπανω, αλλα επειδη ξεκινουσε καθε μερα με χαμογελο, και με πολλη περισσοτερη δυναμη απο ολα τα 20αχρονα. Κανοντας τωρα μεταπτυχιακο στην Αγγλια, εχω δυο συμφοιτητες, ο ενας 45 διαζευγμενος με δυο παιδια, ο αλλος 60 και μεγαλοστελεχος πολυεθνικης. Εννοειται πως κανω παρεα μ αυτους γιατι εχουν πολυ περισσοτερα να μου διδαξουν απ οτι τα 20αχρονα. Στην Αγγλια δεν ειναι ταμπου να σπουδαζεις και να μετεκπαιδευεσαι σε οποια ηλικια και να εισαι, οσους περιορισμους και να χεις. Το (κρατικο) πανεπιστημιο εχει ακομη και υπηρεσια φυλαξης ανηλικων παιδιων οταν οι γονεις τους παρακολουθουν μαθημα.Απο καθε αποψη, ειναι προς τιμην σου που εισαι εκει που εισαι, το καταφερες μονος/η σου και δεν σου χαριστηκε! Συνεχισε γερά! Και προσπαθησε να μιλησεις και να συναναστραφεις περισσοτερο κοσμο, οσα 'ακυρα' κι αν φας, μεχρι να βρεις τους ανθρωπους ρκεινους που θα σε βοηθησουν να αναπτυχθεις. Αυτους που θα εχουν κατι ουσιωδες να σου πουν.Ασε τα σκουληκια να ερπουν!!! Θα προτεινα να μην αναλωνεις φαια ουσια για να ασχολεισαι με τα κομματοσκυλα.