Αυτό το "Μα πού βαδίζουμε επιτέλους;", ακυρώνει οποιαδήποτε έννοια συζήτησης, μετατρέπει την αποψη σε κήρυγμα, υποδηλώνει ανικανότητα αποδοχής του συγχρονα κοινωνικά αποδεκτού, ψευδοεπαναστατική κουλτουριαρικη στάση και μισαλλοδοξία λόγω κοινωνικής αντιδρασης στο περιγραφόμενο φετιχ.