Όπως είχα διαβάσει σε κάποιο άρθρο που είχε δημοσιεύσει ψυχολόγος, ''το ζήτημα δεν είναι απλά να παντρευτείς αλλά να καλοπαντρευτείς''. Πιστεύω πως δεν σημαίνει να βρεις κάποιον με λεφτά και πολυτέλειες αλλά έναν άνθρωπο σωστό για να ταιριάξεις και να πορευθείς. Το να σου βρει κάποιος τον υποψήφιο γαμπρό και να κάνεις σχέση μόνο και μόνο για να μην είσαι μόνη και σχολιάζουν οι κουτσουμπόληδες, ή πόσο μάλλον αν έχεις περάσει και κάποια ηλικία, είναι αρκετά υποτιμητικό για τον εαυτό σου να δεχτείς αν δεν έχεις ερωτευτεί τον άλλον . Για μένα είναι αλλού η απορία γενικά με τις σχέσεις. Πώς ξεπερνά κάποιος/κάποια τη πρώτη του αγάπη που τον έχει στιγματίσει; Αν είναι κάποιος βαθιά συναισθηματικός και έχει επενδύσει σε μία σχέση, έχει συνηθίσει τα πάντα σε αυτό τον άνθρωπο και έχει υπάρξει χωρισμός άσχημος χωρίς επιστροφή, πως θα το ξεπεράσει; Όταν επίσης δεν ευνοούν και οι συνθήκες ή όταν δεν μπορείς να αγαπήσεις ξανά ή τουλάχιστον αυτό αισθάνεσαι.
