Όσο περνάνε τα χρόνια είναι πάντα πιο δύσκολο το νέο ξεκίνημα αφενός γιατί οι περισσότεροι συνομήλικοι έχουν μια συγκεκριμένη διαδρομή(φρόντισαν) αλλά με μικρότερα άτομα δύσκολα πετυχαίνεις την ωριμότητα που χρειάζεται για να έχετε ισότιμη και καλή επικοινωνία κι αυτό καλό είναι να το γνωρίζουμε. ΟΜΩΣ, είσαι νέα για τα δεδομένα της δικής μας εποχής και όσο ζούμε, προσπαθούμε. Οπότε τα νιάτα σου δεν χάθηκαν, τα ξόδεψες με τρόπο που δεν σε γέμιζε, ε οι πιο πολλοί αυτό κάνουν απλά κάποιοι μπορεί να κάνουν κραιπάλες κι άλλοι κράτη, σπάνια πετυχαίνεις άτομα που ν' απολαμβάνουν τη ζωή τους στην τρίτη δεκαετία της ζωής του. Ακόμη ετεροπροσδιορίζονται και άντε προς το τέλος κάποιοι αρχίζουν να κοιτάνε τα θέλω τους. Ξέρεις τώρα τι θες για τώρα; Όχι για τα χρόνια που πέρασαν. Μην πας να τ' αναπληρώσεις. Πάνε αυτά. Έχεις ένα παρόν όμως που μπορείς να τ' αλλάξεις και να το φέρεις ως ένα σημείο στα μέτρα σου. Μάλλον δεν θα είναι πολύ εύκολο αλλά είναι πολύ πιο ευχάριστο από το να σκέφτεσαι τις αναμνήσεις που δεν έφτιαξες μέχρι σήμερα. Φτιάξε σήμερα αναμνήσεις. Μην σε τιμωρείς για μια λάθος διαχείριση καταστάσεων που στην τελική μόνο προσωπικό κόστος είχε και δεν έγινε εις βάρος άλλων. Απλά στο λέω, οι πιο πολλοί θα δεις να νοιάζονται για κείνους και να σε αγνοούν, μην πτοείσαι. Πλησίασε, δώσε χρόνο να μάθεις πως να αλληλεπιδράς όμορφα με τους ανθρώπους. Πριν δύο χρόνια ήμουν τόσο μουδιασμένη και το κατάλαβα όταν άρχισα να κάνω πάλι απλό διάλογο προφορικό. Σα να μην ήξερα να μιλήσω, είχα χάσει την ικανότητά μου ν' αλληλεπιδρώ με τον τρόπο που το έκανα παλιά. Κι ακόμη δηλαδή-την ψάχνω την άκρη μου-αλλά βελτιώνομαι. Κι εσύ μπορείς και στα λέω γιατί αν συνεχίσεις έτσι ο 50χρονος εαυτός σου θα σου λέει πόσο χαζή ήσουν που στα 32 που ήσουν μπουμπούκι καθόσουν να σκέφτεσαι τα χρόνια που πέρασαν. Το θες;