Με τον καιρό οπως το λες μπορεί να επέλθει συγχώρεση, αλλά να είναι από αδιαφορία πια, όχι από αγάπη όπως διατείνεται η εξ/ση! Γι'αυτό λέω κι εγώ οτι δεν αποτελεί απόδειξη υπέρτατης αγάπης, απλά οι θρησκείες με το τρίπτυχο μετάνοια-συγχώρεση-άφεση την έχουν κάνει ανταλλάξιμο αγαθό και δη υπερεκτιμημένο.Πόσες φορές δεν συγχωρέσαμε κάποιον λόγω μεγάλης αδυναμίας που του είχαμε, αλλά νιώσαμε οι μεγαλύτεροι μλκες (και αντικειμενικά είμασταν τη δεδομένη στιγμή που δεχτήκαμε κάποια πράγματα);Δηλαδή πχ η γυναίκα που τρώει ξύλο θα πρέπει να συγχωρεί τον θύτη για να αποδείξει οτι τον αγαπάει, γιατί κι αυτός χρειάζεται στοργή και γιατί ίσως κάπου έφταιξε και κείνη; Αυτό μας λέει η εξ/ση γενικεύοντας.Κάποια πράγματα (καλό θα είναι να) είναι ασυγχώρητα και μια χαρά μπορείς να πας παρακάτω, όπως σωστά λέει η bogart, και μια χαρά επίσης μπορείς να λες οτι αγάπησες ή ακόμα αγαπάς.