Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Αν ξαναδιαβάζατε λίγο πιο προσεχτικά την εξομολόγησή μου, θα συνειδητοποιούσατε ότι το γνωρίζω ΗΔΗ πως δεν υπάρχει καμία προοπτική εξέλιξης (ηθικοί λόγοι, πρακτικοί επίσης, η κατάσταση είναι ακόμα πιο πολύπλοκη απ'ό,τι παρουσιάζεται εδώ, αλλά δεν μπορώ να δώσω και όλες τις λεπτομέρειες - πολύ θα το ήθελα αλλά είναι ριψοκίνδυνο, δε νομίζετε;).Όσον αφορά τα συναισθήματά μου, είναι κάτι που απλά συνέβη... Προσπαθώ τον τελευταίο καιρό συνειδητά να τα ελένξω / καταπνίξω και στο τέλος να υπερισχύσει η λογική μου. Ένας τρόπος είναι ακριβώς αυτός: προσπαθώ να μας φανταστώ σα ζευγάρι και να εντοπίσω τυχόν προβλήματα, ασυμφωνία χαρακτήρων, κτλ. ή μειωνεκτήματα σε μία τέτοια πιθανή σχέση, πιθανά ελαττώματα στο χαρακτήρα του για να ξενερώσω, και άλλα τέτοια ωραία!Μέχρι τώρα το ελέγχω και προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι δε θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε εάν όντως μία τέτοια σχέση θα δούλευε και το ότι το όλο θέμα θα παραμείνει πλατωνικό... ελπίζω όχι για πολύ γιατί είναι αρκετά βασανιστικό να ελέγχεις τα συναισθήματά σου και συμπεριφέρεσαι 'κανονικά' σα να μην τρέχει τίποτα.Τέλος, να πω, ότι καθώς περνάνε τα χρόνια, έχω διαπιστώσει πως Ό,ΤΙ κορόιδευες παλιά τα φέρνει έτσι η ζωή που καλείσαι να τα αντιμετωπίσεις. Εγώ δυστυχώς κορόιδευα τέτοιου είδους σκηνικά και πολύπλοκες ιστορίες έρωτας / αγάπης που έβλεπα γύρω μου ή σε ταινίες, βιβλία, θεατρικά, και πάντα προσπαθούσα να δώσω τη λύση με ψυχρή λογική... αλλά να, που καλούμαι να τα υποστώ εγώ η ίδια τώρα. Πφφφ, τραγική ειρωνεία.Αυτά τα ολίγα. Και στο ρινγκ θα μπούνε τα συναισθήματα VS λογική. Wish me luck!