Κάτι που θεωρώ καίριο είναι η συνειδητοποίηση πως ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος που ακολουθεί το δικό του μονοπάτι. Σε καμία στιγμή δεν βοηθά να υπάρχουν "πρέπει" έτσι ώστε να υπάρχει βίαια μια καθεστωτική σύγκλιση. Κάθε μέρα, και οι δύο ξεχωριστά, χρειάζεται να φέρουν τη συνειδητή επιθυμία να είναι κοντά στον σύντροφό τους και να επιστρατεύουν και οι δύο, την ατομική τους βούληση για μια κοινή ύπαρξη με αμοιβαίο σεβασμό στο ταξίδι που βιώνει ο καθένας από τους δύο. Όταν οι άνθρωποι σμίγουν δεν σταματάνε να είναι άτομα. Μια ακόμα ευλογία είναι οι σύντροφοι να ζούν ο ένας τον άλλο με την καρδιά και όχι με το νου. Ο νους είναι προγραμματισμένος να αναλύει και να λογίζει. Ο έρωτας όμως είναι προϊόν της καρδιάς. Η επιθυμίες της καρδιάς είναι ποιοτικές και όχι ποσοτικές. Ίσως να μην γίνομαι κατανοητός. Έμαθα να αγαπώ μετά από πολύ πόνο και ίσως ο πόνος να είναι ο μόνος δρόμος για να μάθει κανείς τι σημαίνει αγάπη. Μακάρι να έχω άδικο.